Concertlezing met schrijver Bert Natter rondom zijn boek Leven met Lidewij

Met haar achttiende verjaardag in het verschiet zal Lidewij voor de wet volwassen worden. Toch blijft ze vanwege een meervoudige beperking in zekere zin altijd een kind dat zich op geheel eigen, unieke wijze ontwikkelt. In Leven met Lidewij schetst Bert Natter een liefdevol portret van zijn dochter. Hij doet een poging de werking van haar brein te doorgronden en haalt herinneringen op aan de tijd dat Lidewij nog thuis woonde. Daarnaast gaat hij op zoek naar hoe er in vroeger tijden werd gedacht over kinderen met een beperking. Gaandeweg probeert hij een antwoord te vinden op de vraag wat een mens eigenlijk een mens maakt.

Bert Natter in. de Volkskrant:

Mensen als Lidewij zijn gedoemd niet echt aan het leven in de openbare ruimte deel te nemen. Lidewij wil niets liever dan onder de mensen zijn en toch leeft ze – ondanks alle inspanningen van ons als ouders en van begeleiders – grotendeels aan de rand van de maatschappij. Het is fijn in een beschaafd land te wonen waar een zorgsysteem is opgetuigd dat de financiële zekerheid van mensen zoals Lidewij garandeert, van mensen die in economische zin weinig kunnen bijdragen aan het algemeen belang, maar het blijft jammer dat deze bijzondere mensen veelal onzichtbaar zijn: ze gaan naar speciale scholen, worden weggestopt in instellingen, doen werk in een beschermde omgeving en worden zelden voor vol aangezien.

We zouden beter naar mensen als Lidewij moeten kijken en van hen moeten leren. Sinds ik mijn boek over haar heb geschreven, doe ik mijn best om van Lidewij te leren hoe je de wereld open tegemoet treedt zonder blasé te zijn, zonder te oordelen, zonder te verwachten dat de ander zich aan jouw niveau zal aanpassen. Ik wil net als Lidewij openstaan voor anderen die niet zo handig zijn met woorden als ik. Ik doe pogingen niemand op grond van mijn vooroordelen uit te sluiten. Ondanks alle verschillen wil ik mijn medemensen als gelijken beschouwen en niet negeren – al ben ik in dit opzicht bepaald geen heilige. Als vlijtige leerling van Lidewij hoop ik af en toe geluk te vinden in een moment waarin je de ander echt waarneemt en samen niet onbekenden, maar mensen bent.

Bijbehorende muziek: werk van Erik Satie, Leos Janácek, Federico Mompou,  Luciano Berio, Arnold Schönberg, Franz Schubert en Robert Schumann