De link naar deze livestreaming is https://youtu.be/_arUgn2E708

PROGRAMMA

John Field (1782 – 1837)  

Nocturne in c kl.t.

Moderato en molto espressivo

Frédéric Chopin (1810 – 1849)  

4 Nocturnes

-Nocturne in c kl.t. op.postuum

-Nocturne in E gr.t.op.55 nr.2

-Nocturne in cis kl.t. op.postuum

-Nocturne in g kl.t. op.15 nr.3

Robert Schumann (1810 – 1856)  

Nachtstücke op. 23

-Mehr langsam, oft zurückhaltend

-Markiert und lebhaft

-Mit grosser Lebhaftigkeit

-Einfach

Gabriël Fauré (1845 – 1924)

-Nocturne in As gr.t. op.33

Francis Poulenc (1899 – 1963)  

4 Nocturnes (1932-38)

-nr.1: Sans traîner

-nr.4: Bal fantôme- Lent, très las et piano

-nr. 7: Assez allant

-nr.8: Très modéré

——————————————————————————————————————-

John Field – Nocturne in c kl.t. De muzikale carrière van pianist en componist John Fields ontplooide zich in een periode waarin het virtuozendom hoogtij vierde. Bravoure en virtuositeit zijn – behalve in de pianoconcerten – echter niet de belangrijkste kenmerken van zijn stijl. Die stijl is verfijnder en intiemer dan die van zijn meeste tijdgenoten. En van die intimiteit getuigen met name zijn Nocturnes, een muziekvorm waarvan Field als de uitvinder beschouwd kan worden. Dit genre muziek past ook helemaal in de vroege romantiek waar Field een exponent van is. Nocturnes zijn ‘nachtstukken’ en juist ’s nachts wordt onze fantasie het meest geprikkeld. Onze gedachten en gevoelens gaan met ons aan de haal en we krijgen makkelijker toegang tot het onbewuste, waarin emoties sluimeren die overdag verborgen blijven. Fields Nocturnes zijn quasi geïmproviseerde karakterstukken, die Chopin zouden inspireren tot zijn Nocturnes

Frédéric Chopin – Nocturnes Frédéric Chopin componeerde 21 Nocturnes voor piano tussen 1827 and 1846. Hij bewonderde John Field, een bewondering die overigens niet wederzijds was. Field typeerde Chopin als een sickroom talent…In Chopins Nocturnes is de rechterhand drager van de zangstem, waarbij de invloed van het Italiaanse bel canto hoorbaar is. De linkerhand neemt de (veelal gebroken) akkoorden en de tegenstemmen voor haar rekening. Het pedaal speelt bij Chopin een grotere rol dan bij Field. In complexiteit en diepgang stijgen Chopins Nocturnes boven die van zijn voorganger uit.

Robert Schumann – Nachtstücke op.23

Schumann componeerde zijn Nachtstücke op. 23 in 1839 onder moeilijke omstandigheden. Zijn oudere broer Eduard lag op sterven. Tijdens het componeren spookten beelden van processies en doodskisten door het hoofd van de componist. Op 5 april 1839 reisde Schumann van Wenen naar zijn geboorteplaats Zwickau waar hij te laat voor de begrafenis arriveerde. Schumanns (toen nog) verloofde Clara adviseerde hem de titel van de cyclus, Leichenphantasie, te vervangen door Nachtstücke. De originele titel zou het publiek volgens haar niet begrepen hebben. Ook de titel van het eerste deel, Trauerzug, liet Schumann vallen om vervolgens te volstaan door een neutrale tempoaanduiding.

Gabriël Fauré – Nocturne in As gr.t. op.33

Fauré was een groot bewonderaar van Chopin. Dat komt al tot uiting in de titels van een groot deel van zijn pianomuziek: Preludes, Impromptus, Barcarolles en Nocturnes. De Nocturnes volgen in grote lijnen het model van die van Chopin: lyrische, bezonken hoekdelen met een levendiger gedeelte in het midden. De Nocturne in As heeft de verfijnde harmonieën die Faurés pianowerk karakteriseren evenals een zekere terughoudendheid waardoor de muziek wel gepassioneerd maar zelden virtuoos klinkt.

Francis Poulenc – Nocturnes Al op jonge leeftijd maakte Francis Poulenc kennis met de pianomuziek van Chopin. De muziek behoorde tot de favorieten van zijn moeder, een getalenteerd amateurpianiste. Een hommage of aan Chopin opgedragen werk heeft Poulenc niet geschreven maar in veel van zijn muziek, met name in de Nocturnes, is zijn liefde voor Chopin hoorbaar. Harmonieën en frasering roepen de nocturnes van zijn voorganger in herinnering. In de vierde nocturne klinkt de Prelude in A gr.t. van Chopin door.——————————————————————————————————